03 feb De werkelijkheid achter onze werkelijkheid
In 2016 stond ik nadat ik een dansworkshop had gegeven op station op de trein te wachten. Ontspannen staarde ik in de verte naar het spoor en de achterliggende huizen. Opeens opende zich mijn uitzicht als een toneelgordijn en keek ik in een werkelijkheid achter deze werkelijkheid. Dit gebeurde in een split second maar lang genoeg om te zien dat er een andere realiteit zichtbaar werd. Maar op het moment dat ik het zag en dat mijn hoofd begon te denken, sloot het zich ook weer net zo snel als dat het zich had geopend. Het was echt een openbaring en ik kreeg meer inzicht, ook al was het maar een glimpje wat ik waarnam, over hoe het in elkaar zit. Er is dus daadwerkelijk een andere werkelijkheid achter deze werkelijkheid. Gevoelsmatig weet ik al heel lang dat er meer tussen hemel en aarde is dan hetgeen we met onze ogen waarnemen. Maar als je het dan ook daadwerkelijk ziet dan geeft dat toch een ander gevoel en diepte aan het geheel.
In datzelfde jaar had ik nog een paar ervaringen met wat we andere dimensies noemen en kreeg ik een paar keer spontaan contact met wezens uit een andere werkelijkheid. Dat was op zijn zachts uitgedrukt, overweldigend. Op zo een moment valt alles van wie je denkt te zijn even weg en openbaart zich een diepere werkelijkheid. Mijn hele systeem kwam in een reset. Zo ben ik spontaan vegetariër geworden om maar een klein detail te noemen. Maar er gebeurd meer en je kunt je wellicht voorstellen dat ik er meer van wilde weten. Het verlangen om weer contact te krijgen met andere werelden en beschavingen duwde mij tot verder onderzoek hierin. Maar uit ervaring weet ik dat zo een ontmoeting niet af te dwingen valt. Er is een bepaalde staat van zijn nodig, en nee daar hoef je niet verlicht voor te zijn maar wel open en afgestemd op een andere frequentie in jezelf. Alles is energie en heeft een eigen trilling, een eigen frequentie, zo ook ons universum. En dat is een andere bandbreedte dan een ander universum of dimensie.
Het is dus niet zo dat iets niet bestaat omdat we het niet kunnen zien. Nee, we zien het niet omdat we er niet op afgestemd zijn. Je kunt het vergelijken met een radio die allemaal verschillende zenders ontvangt en jij kunt de informatie van de zender horen waar je de radio op afgestemd hebt. Luister je naar 100.7 dan hoor je alleen die informatie en niet de rest. Zo is dat ook met onze hersens. Deze zijn alleen afgestemd op de frequentie van onze huidige werkelijkheid waarin onze zintuigelijke waarnemingen een grote rol spelen in hoe wij deze werkelijkheid ervaren. Maar er is meer. Eigenlijk zijn wij te vergelijken met de radio zelf. Wij zijn instaat om alle zenders te ontvangen maar momenteel zijn we alleen afgestemd op één zender. Sterker nog we zijn vergeten dat het mogelijk is om aan de knoppen van de radio te draaien om de andere zenders te ontvangen. Maar ze zijn er wel.
Zo is het ook met het ervaren van andere werkelijkheden. Het zijn allemaal andere stations met een andere frequentie en ze lopen allemaal dwars door elkaar heen. Een paar mensen op deze aarde hebben dan ook af en toe of vaak contact met de andere ‘radiostations’.
Hoe komt het dat het gross van de mensheid daar geen weet meer van heeft? Hier zijn meerdere redenen voor.Eén belangrijke reden is dat onze hersenen afgestemd zijn op een bepaalde bandbreedte. Zo gebruiken we minder dan 10% procent van onze hele hersencapaciteit, staat ons DNA bijna volledig uit en zien we met de ogen maar 0,005 procent van de hele informatie die er daadwerkelijk is. Feitelijk is die hele bandbreedte van 100 procent informatie voor nog maar geen 5% waarneembaar voor de aardse mens. Zo, nou dat zegt nogal wat dat we zo een beperkte waarneming hebben. Wat valt er dan allemaal nog in die andere +/- 95% die we niet waarnemen te ontdekken.
Uit ervaring weet ik dat we ons kunnen afstemmen op een ruimere bandbreedte, een ruimer bewustzijn. Hiervoor is het noodzakelijk om ons af te stemmen op ons hart en onze hersengolven in resonantie te brengen met het hart. Ons hart is in staat andere frequenties te ontvangen dan onze hersenen. Zo is er aangetoond dat ons hart signalen over gebeurtenissen die zich nog niet hebben voltrokken eerder ontvangt en erop reageert dan onze hersenen. Hoe is dat mogelijk? Iets wat ogenschijnlijk nog niet gebeurd is al wel voelbaar is met het hart en dit kunnen ze zelfs al meten? Bestaat dan nog zoiets als toekomst, heden en verleden? Moeten we met deze wetenschap het concept tijd niet ook in een ander licht gaan zetten?
Alles heeft te maken met perceptie. Hoe nemen wij ons zelf en de wereld waar? En wat kleurt onze waarneming. Je kunt je eigen bandbreedte dus verruimen door je eigen percepties te onderzoeken en te verruimen, verbreden of helemaal los te laten. Uit de concepten van de mind te stappen, de bandbreedte die afgestemd is op de minder dan 5% waarneming. Dan opent zich een veld van miljoenen mogelijkheden en moeten we toegeven dat er wellicht nog heel veel meer te ontdekken valt.